Książka zaczyna się gdy Hrabia Olaf i Baudelairowie znajdują się na łodzi płynącej daleko od Hotelu Ostateczność, który został poza zasięgiem wzroku. Hrabia Olaf przechwala się jak spalił hotel i zniszczył WZS raz na zawsze. Olaf twierdzi, że Baudelairowie są w jego szponach. Ale Wioletka mówi, że są sami w środku oceanu i to znaczyło by, że Olaf jest w ich szponach, a nie oni w jego. Słoneczko jest zajęte przygotowywaniem surowego ziarna dla swojego rodzeństwa. Olaf krytykuje Baudelaire'ów, że są najgorszymi giermkami. Olaf zagraża, że wypuści na łódź Meduzoidalne Mycelium. Klaus jednak przekonuje Hrabiego, Żeby utrzymał ich przy życiu. Wioletka zastanawia się jak zrobić kompas i jak dotrzeć na ląd. W tej chwili nadchodzi burza. Ciężki sztorm prowadzi łódź przez noc. Baudelaire'owie utrzymują się przy życiu, aż do rana. Łódka rozbija się przybrzeżne skały wyspy. Obok siebie znajdują Hrabiego Olafa.

Na wyspie Hrabia przejmuje wodzę nad sierotami. Dzieci przeszukują wyspę i osiedlają się tam. Chodząc po wyspie spotykają młodą, sześcio lub siedmio letnią dziewczynkę o imieniu Piątek, która mówi im, że za każdym razem, kiedy jest burza każdy z jej kolonii zbiera szczątki wraków z przybrzeżnych skał wyspy. Poprzednio Olaf ogłaszał się królem Olaf-Landii. Hrabia grozi dziewczynce harpunem i rozkazuje jej, żeby kłoniła się przed nim. Piątek ignoruje go i zaprasza Baudelaire'ów, żeby poszli z nią do koloni. Mówiąc to Olaf odchodzi. Baudelairowie są witani przez tubylców i wydaje im się, że przyjście tutaj nie było żadną stratą. Przywódcą kolonii jest Ishmael człowiek, który nie może chodzić, bo ma chorą nogę. Ishmael przedstawia Baudelaire'om kodeks wyspy. Między innymi znajdowały się takie zasady jak noszenie białych szat, a rzeczy (szczątki wraków), które Ishmael uzna za niepotrzebne wyrzucane są do sadu, który znajduje się na drugim końcu wyspy.

Ishmael każe wyspiarzom, żeby wprowadzili do siebie Baudelaire'ów. Do ich namiotu wchodzi kobieta i daje im obrzydliwe jedzenie i mówi im, że jest mamą Piątek, i że jest mistrzem kucharskim na wyspie. Kobieta robi dla dzieci tosty na cześć przybyszów. Baudelaire'owie nie zdradzają nikomu, że są sierotami. Po jakimś czasie znajdują wielki stos książek w kształcie sześcianu, u którego stóp leży nieprzytomna Kit Snicket oraz Niewiarygodnie Jadwita Żmija z Kolekcji Gadów Wujcia Monty'ego. Wyspiarze debatują czy Baudelaire'owie są źli, ponieważ Hrabia Olaf w kiepskim przebraniu Kit Snicket (Wraz z chełmem z Meduzoidalnym Mycelium), oznajmił wyspiarzom, że Baudelaire'owie mają ze sobą przemycone przedmioty, które są niedozwolone na wyspie. Ishmael udaje się do Baudelaire'ów i mówim im, że nie mogą żyć z nimi na wyspie.

Niebawem dwójka wyspiarzy zakrada się do Baudelaire'ów z jedzeniem i prośbą do nich. Mówią im, że chcą się przedostać do drugiej części wyspy, do miejsca gdzie składowane są wraki statków, aby użyć tych części jako broni przeciw rebelii Ishmael'a Baudelaire'owie więc godzą się na to. Przy okazji dowiadują się, że ich rodzice byli na tej wyspie jako jej przywódcy, ale zostali ostatecznie obaleni przez Ishmaela. Ujawnia to, że Ishmael potrafi chodzić i zakradał się do sadu by jeść jabłka i korzystać z szałasu zrobionego pod ogromnym drzewem.

Baudelaire'owie powracają na drugą stronę wyspy, gdzie przybył już Hrabia Olaf. Po krótkiej wymianie, Ishmael godzi Olafa harpunem w żoładek, przebijając przy okazji chełm i uwalniając z niego Meduzoidalne Mycelium. Baudelaire'owie uciekają w popłochu na drugą stronę wyspy, gdzie znajdują hybrydę jabłka z chrzanem, którą stworzyli ich rodzice. Mimo iż jabłka smakują okropnie, to chronia przed zgubnymi skutkami Meduzoidalnego Mycelium. Baudelaire'owie znajdują się na krawędzi śmierci, ale Niewiarygodnie Jadowita Żmija sunie ku górze ofiarowując im jabłko. Grzyb cudownie znika, a sieroty spieszą się by nazbierać jabłek dla mieszkańców wyspy. Ale okazuje się, że wyspiarze opuścili wyspę oskarżając Baudelaire'ów o wszystkie nieszczęścia.

Baudelaire'owie dowiadują się od Kit, że Bagienni i załoga Kapitana Widdershins'a są więzieni przez wielki, tajemniczy obiekt, który ukształtował się w znak zapytania. Autor kontynuuje opowieść mówiąc o znaku zapytania 'Wielki Niewiadomy', który często pojawia się po śmierci. Przed śmiercią Olafa ujawnia się, że Olaf kiedyś kochał Kit i że Baudelaire'wie mylili się w założeniu, że to Olaf podpalił ich dom i zabił ich rodziców.

Baudelaire`owie pomagają Kit urodzić, po czym Kit umiera wskutek Meduzoidalnego Mycelium. Baudelaire'owie zostali poproszeni, żeby nadać dziecku imię jednego z ich rodziców. Historia kończy się kiedy Baudelaire'owie po roku opuszczają wyspę z małą dziewczynką - córką Kit. Łódź, którą odpływają Baudelaire'owie, nazywa się tak jak ich mama i dziecko Kit: Beatrycze. Obrazek ze znakiem zapytania z wodzie, daje do myślenia, czy Baudelaire'ów i małą Beatrycze spotka w końcu szczęście w powrocie do cywilizacji...